Allerlaatste update 06 december 1999

Malaysie

Op 11 november 1999 staken we, met de ferry, de grens over tussen Thailand en Malaysie. We hadden beslist om naar Langkawi te gaan. Dit is het enige eiland aan de westkust van Malaysie waar kan gedoken worden. In dit seizoen (moesson) zijn al de eilanden aan de oostkust van Malaysie bijna ontoegankelijk door het slechte weer.

Aangekomen op Langkawi, namen we de taxi naar Cenang-beach, waar we een hut huurden, vlak naast het strand. Langkawi ligt temidden van een archipel van vooral onbewoonde eilanden. Alhoewel de Malaysische regering alles doet om van Langkawi de toeristische trekpleister van Malaysie te maken, was het er toch aangenaam rustig. In tegenstelling tot Koh Jam waren er hier heel wat restaurantjes, supermarktjes en shops. 's Avonds genoten we van vis, krab,... alles dagvers gevangen.

Reeds de dag na aankomst gingen we ons informeren over prijzen van duikcursussen. Na de nodige onderhandelingen en een doktersbezoek, schreven we ons in voor een vierdaagse PADI cursus. PADI is een internationaal erkende duikvereniging. We kregen een tv en een videorecorder mee naar onze kamer, zodat we daar rustig konden kijken naar de 5 video's en het cursusboek konden doorlezen, liggend op het strand, i.p.v. een hele dag les te krijgen in een klaslokaal. Na twee dagen studeren waren we klaar om met de praktische oefeningen te beginnen. Na een korte overhoring trokken we naar het zwembad. Daar leerden we hoe we ons materiaal gebruiksklaar konden maken, hoe we elkaar konden helpen om alles aan te doen en hoe we elkaar moesten checken. Toen was het tijd voor onze eerste plons in het zwembad, met wetsuit, luchtflessen en opblaasbare vest. Onder water leerden we een aantal basistechnieken, zoals het leegmaken van een volgelopen masker, het recupereren van een verloren luchtslang, het regelen van je drijfvermogen onder water,... Na een volledige dag oefenen waren we klaar om 's anderendaags in open zee een eerste duik te maken. We vertrokken 's morgens vroeg met de boot naar het "Pulau Payar Marine Park", waar we tijdens onze eerste duik onmiddellijk mochten rondzwemmen op 10 meter diepte, omringd en verwonderd door de vele felgekleurde vissen. Tijdens onze tweede duik herhaalden we een aantal van de oefeningen van de vorige dag, alweer op 10 meter diepte. Onze laatste dag maakten we opnieuw twee duiken; deze keer tot op 18 meter. We doken er naar de "Coral Garden", waar we opnieuw prachtige vissen zagen en fel gekleurd paars en wit koraal. Na deze vierdaagse training en een finaal examen, bestaande uit 50 meerkeuzevragen, kregen we het brevet van "PADI Open Water Diver", wat ons toelaat overal ter wereld te gaan duiken onder begeleiding van een "Dive-master". Deze cursus wilden we beiden al lang doen, ook omdat we graag zouden gaan duiken aan het "Great Barrier Reef" in Australie. Het geld dat we ervoor gebruikten, kregen we van verschillende familieleden en vrienden voor ons vertrek. Jullie zijn allemaal nog eens heel hartelijk bedankt voor dit mooi cadeau!!!

Na deze cursus bleven we nog een tweetal dagen op Langkawi. Voor het eerst tijdens deze reis gingen we wat zonnen op het strand, zwemmen in de zee,... kortom vakantie!! We huurden er ook een jeep, waarmee we rond het hele eiland reden. We bezochten er een waterval, die ons enorm tegenviel na wat we in Nepal zagen, een "Crocodilefarm" en de hoofdplaats, Kuah.

Na Langkawi trokken we met boot en bus naar Georgetown op het eiland Penang. Dit is een oude koloniale stad, met zeer veel chinese invloeden. We hebben er vooral veel rondgewandeld in de grote air-con shoppingcentra, op zoek naar een goede prijs voor een videocamera en goedkope vliegtuigticketten naar Nieuw-Zeeland, Australie en Europa. 's Avonds genoten we van het eten op de "Hawker-market". Dit is een grote verzameling van allemaal eetkraampjes. Je kiest er de ingredienten en alles wordt ter plaatse voor jou klaargemaakt. In vergelijking met restaurants is het zeer goedkoop en bovendien is het heerlijk. Je kan er alle soorten vis krijgen maar ook krab, kip, vlees, noedels, soepjes.... De stranden lieten we links liggen en na enkele dagen waren we dan ook uitgekeken en werd het tijd om verder te reizen.

We namen de bus naar Kuala Lumpur, de hoofdstad van Malaysie. Alle bussen zijn hier tip-top in orde en bovendien air-con, wat het reizen wel aangenaam maakt maar toch minder boeiend (een mens zou al terug naar India beginnen verlangen). We checkten in in een van de vele goedkope hotelletjes en gingen onmiddellijk op verkenning. KL is een stad die zeker niet hoeft onder te doen voor een westerse stad: enorme shopping centra, enorme gebouwen en een goed georganiseerd openbaar vervoer. Soms doet ze ons denken aan Parijs, soms aan New-York en dan weer aan Antwerpen. Je vindt hier onder andere de "Petronas Twin Towers", een van 's werelds hoogste wolkenkrabbers en de "KL Tower", de vierde hoogste communicatietoren ter wereld (van bovenuit hadden we een prachtig zicht over heel de stad). We gingen hier ook naar de "Lake Gardens", een enorm park waar we een birdpark, een orchideen- en hibiscustuin en een butterflyfarm bezochten. Opnieuw liepen we heel wat winkels af om de prijzen van videocamera's te vragen zodat we kunnen vergelijken met de prijzen in Singapore en vooral met thuis. Met de bus bezochten we de "Batu Caves", een Hindu tempel, zo'n 30 minuten van het centrum gelegen in een enorme kalksteengrot.

Na ons bezoek aan Kuala Lumpur, gingen we met de bus naar Melaka, een oude koloniale stad, waar zowel de portugese, nederlandse als engelse invloeden nog duidelijk aanwezig zijn. Zo vind je er het vroegere "Stadthuys" en het fort. Dit laatste is gelegen op een heuvel waar we nog een aantal grafstenen vonden met oud-nederlandse teksten (1600-1700). We gingen er naar het Maritiem Museum in een nagemaakt portugees galjoen, waar we een duidelijk zicht kregen op de geschiedenis van Melaka als belangrijke havenstad voor zowel Chinese, Indische als Europese handelaren. Daarnaast bezochten we ook het "People's Museum", dat ons een overzicht gaf van de verschillende manieren waarop mensen binnen verschillende culturen ter wereld, zich trachten mooi te maken of hun aanzien trachten te doen stijgen (nekringen, tatoeages, littekentekeningen, lip- en oorplaten, geslepen tanden,...). Door de schoolvakantie en de op til zijnde verkiezingen, vonden we niet onmiddellijk een bus naar Singapore, waardoor we langer dan gepland in Melaka moesten blijven. We maakten van de gelegenheid gebruik om wat te lezen en wat uit te rusten.

Singapore

Na de formaliteiten aan de grens, kwamen we uiteindelijk op 31.11.1999 aan in Singapore. Onmiddellijk kwamen we tot de vaststelling dat de prijzen hier gelijk waren aan die in Malaysie, met dat verschil dat de S$ drie keer zoveel waard is dan de Malaysische Ringgit. Voor het eerst sinds Bombay betaalden we maar liefst 600bf. voor een kamertje, zonder badkamer en met een venster dat uitkeek op een blinde muur. Daar we wisten dat ons budget ons niet toeliet hier echt lang te blijven, trokken we onmiddellijk de stad in. Net als in Kuala Lumpur vonden we ook hier enorme shoppingcentra, wolkenkrabbers, fast-foodketens en een goed openbaar vervoer met metro en bus. Singapore is een erg propere stad, omwille van verschillende strenge wetten. Zo krijg je er een boete van 30.000 bf. voor het op straat gooien van een sigarettepeuk of het roken in een openbare ruimte en het invoeren en bezitten van kauwgom is bij wet verboden. Tot een aantal jaar terug was plassen in de lift een manier om zich te manifesteren, maar ook dit is verleden tijd, sinds de regering besliste de liften onder cameracontrole te plaatsen. Na veel heen en weer geloop tussen de verschillende shoppingcentra, kochten we uiteindelijk een videocamera en een wereldontvanger (hopelijk voor een goede prijs!!!), evenals een aantal (gecopieerde?) softwarepakketten.

Na drie weken in Malaysie en Singapore, begonnen we ons af te vragen wat we hier eigenlijk kwamen doen. We deden niets anders dan van shopping naar shopping te wandelen en te eten in een van de westerse fast-foodrestaurants. Reizen op zich is hier ook al geen uitdaging meer, aangezien de bussen luxueuzer zijn dan bij ons. Het leven is hier even westers als bij ons. We zagen niks nieuws, origineels, boeiends of anders dan thuis. Dit werden we langzaamaan beu, dus namen we de beslissing om in een keer terug te keren naar Bangkok, zodat we nog genoeg tijd hebben om Cambodia te bezoeken, alvorens de ma van Veerle aankomt in Thailand, voor de eindejaarsfeesten.